Voorkamerfibrillatie
Voorkamerfibrillatie (VKF) is de meest voorkomende hartritmestoornis. Op het ECG is er een afwezigheid van duidelijke P-golven en een onregelmatig kamerritme. VKF wordt geassocieerd met een trombo-embolische beroerte.
Er bestaan verschillende vormen van VKF
- Eerste documentatie: VKF die nog nooit voordien werd gediagnosticeerd, onafhankelijk van duur.
- Paroxysmale VKF: eindigt binnen 7 dagen na het begin spontaan of met medicamenteuze/elektrische reconversie.
- Persisterende VKF: stopt niet binnen 7 dagen na het begin.
- Permanente VKF: een term die gebruikt wordt om aanhoudende VKF aan te duiden waarvoor een gezamenlijke beslissing van de patiënt en de arts genomen is om niet langer een ritme controlestrategie (zie verder) te volgen.
- Lang aanhoudende VKF: verwijst naar VKF die langer dan 12 maanden aanhoudt.
Hoe doorverwijzen?
Over het algemeen moeten patiënten met VKF niet dringend verwezen worden naar de spoedgevallendienst. De meeste patiënten met nieuw gediagnosticeerde VKF kunnen poliklinisch behandeld worden. Voor sommige onstabiele patiënten is een directe ziekenhuisopname wel aangewezen:
- Hemodynamische instabiliteit en/of shock
- Vermoedelijke of bevestigde myocardischemie/infarct
- Vermoedelijk of bevestigd hartfalen
- Aanwijzingen voor pre-excitatie (bv. Wolff-Parkinson-White syndroom) op het ECG
- Extreme, ongecontroleerde tachycardie
- Ernstige symptomen die een urgente controle van de hartslag of het ritme vereisen
- Hypotensie waarvan vermoed wordt dat VKF de oorzaak is of bijdraagt, en waarvoor de standaardtherapie om de onderliggende oorzaken en hypotensie te behandelen gefaald heeft
- Voor patiënten van wie men denkt dat VKF secundair is aan een initiërende comorbiditeit zoals pneumonie, is de behandeling van de onderliggende oorzaak van VKF belangrijk
CHA2DS2-VASc-score
De CHA2DS2-VASc score wordt gebruikt voor het inschatten van het risico op een beroerte bij patiënten met een niet-reumatische vorm van VKF en dus om te bepalen of behandeling met anticoagulatietherapie al dan niet nodig is. Een hoge score komt overeen met een groter risico op een beroerte, terwijl een lage score overeenkomt met een lager risico op een beroerte.
CHA2DS2-VASc-score
C
Congestive heart failure (or Left ventricular systolic dysfunction)
1
H
Hypertension: treated or not
1
A2
Age ≥75 years
2
D
Diabetes Mellitus
1
S2
Voorafgaande Stroke, TIA of trombo-embolie
2
V
Vascular disease
1
A
Age 65–74 years
1
Sc
Sex category (i.e. female)
1
Als de patiënt een laag risico heeft, dat is een CHA2DS2-VASc-score van 0 voor mannen en 1 voor vrouwen, dan is geen anticoagulatietherapie aangewezen, ook geen aspirinederivaat.
Als de patiënt een matig risico heeft, dat is een CHA2DS2-VASc-score van 1 voor mannen en 2 voor vrouwen, dan kan anticoagulatietherapie overwogen worden in functie van de individuele patiënt.
Als de patiënt een hoog risico heeft, dat is een CHA2DS2-VASc-score van 2 voor mannen en 3 voor vrouwen, dan is anticoagulatietherapie aangewezen.
Als anticoagulatietherapie wordt het best gekozen voor een van de 4 DOACs en niet voor vitamine K-antagonisten.
Ritmecontrolestrategie
Een ritmecontrolestrategie maakt gebruik van anti-aritmica, katheterablatie en/of een chirurgische ingreep. Elektrische of medicamenteuze cardioversie kan nodig zijn om het sinusritme te herstellen. De anti-aritmica worden soms gestart vóór de cardioversie en voortgezet om het sinusritme te behouden. Sotalol, flecainide en amiodarone horen hier thuis.
Een frequentie controlestrategie gebruikt één of meer van de volgende strategieën om het kamerantwoord binnen doelbereik te houden.
- Medicijnen die de geleiding over de AV-knoop vertragen: de nodale anti-aritmica zoals bètablokkers, non-dihydropyridine calciumkanaalblokkers of digoxine.
- Zelden wordt His-bundelablatie toegepast – waarbij dan natuurlijk al een pacemaker aan boord moet zijn of een pacemaker dient geplaatst te worden – om de symptomen onder controle te houden indien farmacologische therapie niet afdoende werkt.
Ons gespecialiseerde hartteam staat dag en nacht voor je klaar. Voor onderzoeken en bij vragen voor, tijdens en na de behandeling van je hart- en vaatziekten.